Van Montenegro naar Portugal met de auto.

Van Budva naar Italië

Montenegro 

De rit door Montenegro kost nogal wat tijd vanwege het langzame verkeer. Bovendien is er de grens met Kroatië. Sinds 1 januari 2023 is Kroatië toegetreden tot de Schengenzone, dus op weg naar Portugal is dit de enige volwaardige grensovergang. Ze hebben ook een brug gebouwd om de grens met Bosnië langs de kust te omzeilen, waar ik in het gedeelte over Kroatië meer over zal schrijven. In Montenegro is er slechts één tolgedeelte - de veerboot Kamenari-Lepetane over de Baai van Kotor. De veerboot kost 4,5€ in de winter en 5,5€ in de zomer. 

Vóór de grens hebben we getankt (diesel) - 82,13€ voor een volle tank.

Kroatië:

Normaal gesproken stoppen we niet in Kroatië en rijden we direct naar Italië. Deze keer besloten we echter om een kort bezoek aan Dubrovnik te brengen om wat tijd door te brengen met vrienden. We verbleven in Hotel Lero, dat ik vol vertrouwen kan aanbevelen. Het ligt niet ver van het stadscentrum, biedt gratis parkeergelegenheid, heerlijk ontbijt en schone kamers. Het heeft een beoordeling van 8,9 op Booking.com. Het is heel handig om in Dubrovnik rond te komen met Bolt taxi: download gewoon de app, koppel je kaart en geen gedoe. 

We bezochten het populaire restaurant Pantarul, met een Google-beoordeling van 4,8. We hebben echt genoten van het eten en de service daar.

We bezochten de ambachtelijke brouwerij DBC - Dubrovnik Beer Company. De prijzen bleken hoger te zijn dan we hadden verwacht, te beginnen bij 7 € voor 0,5 liter ambachtelijk bier. De meisjes kozen voor cider, die beschikbaar was in flessen. Hier kunnen ook snacks worden besteld. 

Trouwens, ik merkte hier iets opmerkelijks op: de tafel dichter bij de deur bleek een rookgedeelte te zijn, direct in het etablissement.

Hoe zoek ik naar hotels? 

Meestal selecteer ik hotels op Booking.com, maar er zijn enkele nuances.

1. Ten eerste moet je de comfortabele afstand bepalen die je kunt rijden, en deze moet dicht bij de weg of snelweg liggen (bijvoorbeeld, als de snelweg naar het zuiden gaat, heeft het geen zin om accommodatie in het noorden te zoeken). We zoeken een hotel in dat specifieke gebied.
2. Ik zoek altijd naar een hotel met parkeergelegenheid. Straatparkeren werkt niet voor ons, dus geef ik altijd de voorkeur aan hotels met betaald parkeren op het terrein of in de buurt. In zeer zeldzame gevallen kan ik betaalde ondergrondse parkeergelegenheid vinden en zoek ik een hotel in de buurt ervan. Booking.com is niet altijd handig voor het vinden van dergelijke opties, omdat veel hotels parkeren vermelden als ‘openbaar parkeren in de buurt’. Het is dus altijd noodzakelijk om de details zorgvuldig te lezen en te controleren of de parkeergelegenheid privé is. Meestal gaat dit soort parkeren gepaard met een extra vergoeding, die kan variëren van 10 tot 25 euro, en sommige hotels garanderen geen beschikbare plekken. Dit is natuurlijk een nadeel, en tijdens het reizen tijdens het hoogseizoen zou ik aanraden om van tevoren een plek te reserveren of de beschikbaarheid te bevestigen of een back-up plan te hebben (parkeren in de buurt als back-up). Dit is meestal gemakkelijker te beheren tijdens het winterseizoen. Om ervoor te zorgen dat er geen onverwachte parkeerproblemen zijn, controleer ik beoordelingen die ‘parkeren’ vermelden.
3. Ik controleer de openingstijden van de receptie. Tijdens het plannen kan je vertrouwen op de tijden die op Google vermeld staan, maar je moet rekening houden met mogelijke vertragingen, zoals verkeer, autopech, stops en meer, want er kan van alles gebeuren onderweg. Het is dus belangrijk om inchecken beschikbaar te hebben met enige marge ten opzichte van de geplande aankomst. Als ik verwacht erg laat aan te komen, zoek ik naar een hotelketen dichter bij de snelweg met een receptie die 24 uur per dag open is (bijvoorbeeld Ibis, Holiday Inn, enz.).
4. Nadat ik een hotel heb geselecteerd, zoek ik op Google Maps naar restaurants of supermarkten in de buurt en controleer ik hun openingstijden. Als er geen restaurants in de buurt zijn, moet er tenminste een supermarkt beschikbaar zijn.

Wegen in Kroatië:

's Ochtends, na het ontbijt, vertrokken we richting Italië met plannen om de nacht door te brengen in de stad Vicenza. Bij het rijden in Kroatië is het belangrijk om de aangegeven snelheidslimieten te respecteren, aangezien er patrouilles op de wegen zijn. Patrouille-officieren kunnen ook de snelheid op snelwegen controleren met burgerlijke voertuigen. Te hard rijden kan leiden tot aanzienlijke boetes en zelfs tot een rijverbod in Kroatië.

In het verleden betekende het oversteken van Kroatië passeren vanwege de aanwezigheid van Bosnië twee grensposten. Er is echter een brug gebouwd in de buurt van Ston. Google Maps geeft deze route nu nauwkeurig weer, maar het is essentieel om alert te blijven, aangezien andere navigatiesystemen mogelijk niet up-to-date zijn en tot tijdsverlies kunnen leiden.

Na dit stuk weg komt u een tolweg tegen. Sterke wind kan een zorg zijn, zoals aangegeven door verkeersborden. Deze winden zijn geen grap of overdrijving; ze kunnen uw auto daadwerkelijk opzij duwen tijdens windstoten. Dit kan verontrustend zijn en stress toevoegen voor de bestuurder. Bovendien gaat een deel van de weg door een bergpas, waar de temperaturen tot onder het vriespunt kunnen dalen.

De totale kosten van onze reis door Kroatië waren 31,7 + 1 = 32,7 euro. Voordat we naar Italië gingen, tankten we in Kroatië, in de veronderstelling dat de prijzen in Italië hoger zouden zijn. Maar voordat we Italië binnenreden, hadden we nog Slovenië op onze route, waar we ook konden tanken. De brandstofkosten in Slovenië waren bijna hetzelfde als in Kroatië.

Wat moet je weten over Slovenië? 

In Slovenië zijn er tolwegen en om ze te gebruiken, moet je een vignet kopen voor een bepaald aantal dagen. Gelukkig hoef je bij het rijden van Kroatië naar Italië niet de snelweg op te gaan, maar wees alert om geen verkeerde afslag te nemen, aangezien boetes voor het ontbreken van een vignet aanzienlijk kunnen zijn.

Om 20.00 uur waren we al in Vicenza aangekomen.

Italië:

In Italië is het verkeer snel en voor het grootste deel kun je gewoon meegaan met het verkeer en de Italianen volgen. Als ze plotseling vertragen, kan dit duiden op de aanwezigheid van snelheidscamera’s vooruit.

Eindelijk is het eindeloze wegwerkzaamheden op de snelweg van Triëst naar Venetië voltooid.

We verbleven in het CityHotel Cristina Vicenza. Het is een klein hotel met een afgesloten parkeerplaats binnenshuis. Het ligt op slechts 5 minuten lopen van het stadscentrum. Dit was de duurste nacht van onze reis - 85,9€, plus een extra parkeertarief van 5€. Ze boden een omelet met bacon aan voor het ontbijt, wat zeldzaam is voor kleine hotels in Italië. Over het algemeen merkte ik bij het zoeken naar hotels onderweg op dat Italië het duurste land is, zelfs meer dan Frankrijk.

Voor het diner gingen we naar een interessante lokale plek genaamd Polpetteria Rumori, die toevallig aan de overkant van ons hotel lag en een hoge beoordeling had. Ze boden ook een ruime keuze aan ambachtelijke bieren aan. Polpette zijn aardappelballetjes met verschillende vullingen (mozzarella, vis, vlees), die lijken op Portugese croquettes.

Na het diner maakten we een wandeling door het stadscentrum, dat prachtig versierd was maar volledig verlaten. Ik dacht eraan om een bar te bezoeken, maar afgezien van open ijssalons vonden we niets interessants. Slechts één kiosk was open op de kerstmarkt.

Italië naar Frankrijk: 

In de ochtend vervolgden we onze reis en gingen we richting Montpellier, Frankrijk. Het navigeren van de tolwegen in Italië is relatief eenvoudig. Bij het betreden van de snelweg neem je een tolkaartje en bij het verlaten betaal je met contactloze betaalmethoden. We hebben echter ooit een onaangename situatie meegemaakt toen onze kaartbetaling niet lukte, en een medewerker van de klantenservice schreeuwde ‘i soldi’ in het Italiaans, wat ‘geld’ betekent. We hebben geprobeerd het een tijdje op te lossen en gelukkig hadden we contant geld bij ons, wat tegenwoordig zeldzaam lijkt te zijn. In Noord-Italië komt vaak mist voor, maar zolang je je aan de snelheidslimieten houdt, is het meestal geen groot probleem. Wegen in Zuid-Italië zijn vaak in aanbouw, dus je kunt verkeersopstoppingen tegenkomen. We stopten bij een benzinestation en kochten een broodje om te delen voor 7,9€ en een flesje Coke Zero van 450 ml voor 3,5€. In ons normale leven slaan we meestal de lunch over en ontbijten we later, maar tijdens de reis moeten we vroeg ontbijten, dus besloten we een snack te nemen. 

Dus de kosten voor tolwegen in Italië bedroegen 58,1€. 

In Noord-Italië merkte ik dat de prijs van dieselbrandstof 1,77€ per liter was. Maar aan de Franse Rivièra, dichter bij Frankrijk, hebben we getankt tegen een prijs van 1,83€ per liter diesel. We hebben de tank volledig gevuld om te voorkomen dat we opnieuw in Frankrijk moeten tanken. Ik zal je later wat vertellen over de problemen met Franse benzinestations.

Frankrijk - Montpellier:

We kozen voor een uitstekend aparthotel met ondergrondse parkeergelegenheid - Aparthotel Adagio access Montpellier Centre. De overnachting in het hotel kostte ons 78,54€ plus een extra 10€ voor parkeren. Het ontbijt omvatte verschillende soorten kaas, 2 soorten worst en alleen gekookte eieren. Natuurlijk lieten we de kans niet liggen om Franse croissants te eten.

We gingen wandelen en belandden per ongeluk onder een brug, waar we een plek ontdekten waar daklozen leefden. Het was behoorlijk verontrustend en ongemakkelijk. We merkten ook op dat particuliere huizen in Frankrijk veel minder versierd zijn met lichten voor Kerstmis en Nieuwjaar. Maar het stadscentrum met zijn belangrijkste winkelstraat was prachtig versierd.

Montpellier bleek een vrij grote stad te zijn, de zevende grootste in Frankrijk. Het stadscentrum was charmant, met veel cafés op straat met terrassen en verwarmers, evenals een ruime keuze aan streetfood. De stad was echter erg vies, met hoeken bevlekt met urine en enkele vreemde personages op straat.

Over het algemeen vonden we deze stad niet bijzonder leuk en besloten we niet in een restaurant te dineren om geld te besparen. We gingen naar een winkel en kochten verschillende producten, hier is de lijst:

• Twee flessen rode wijn (7,5€ per stuk)
• Pâté (2 stuks)
• Roquefort kaas
• Een pakje worstjes en kleine chorizo’s
• Baguette
• Fles water
• Literfles suikervrije cola
• Winkelzak (1€)

De totale kosten van de producten bedroegen 32,44€.

Tankstations in Frankrijk:

We proberen het tanken in Frankrijk te vermijden vanwege de hoge brandstofprijzen en het ingewikkelde betalingssysteem. Om te tanken, moet je eerst je kaart in de machine steken en vervolgens de pincode invoeren. Er wordt tijdelijk een bedrag van ongeveer 160€ op je kaart geblokkeerd en pas dan kun je beginnen met tanken. Het resterende geblokkeerde bedrag wordt uiteindelijk teruggeboekt naar je saldo. Dit systeem kan handig zijn voor creditcards, maar is niet altijd geschikt voor debetkaarten. Bovendien worden sommige kaarten mogelijk niet geaccepteerd door de machine.

We hadden twee onaangename ervaringen:

1. In het eerste geval, toen we niet bekend waren met dit systeem, staken we de kaart twee keer in en als gevolg daarvan werd 320€ geblokkeerd. We probeerden met de medewerker te communiceren, maar het was moeilijk om in het Engels te converseren in Frankrijk. Later begrepen we hoe het systeem werkt en het geld werd na ongeveer twee dagen terugbetaald. Als dat echter onze laatste middelen waren geweest, zou de situatie onaangenaam zijn geweest.
2. In het tweede geval werd geen van onze kaarten geaccepteerd en raakte de brandstof bijna op. We hadden slechts 50€ contant geld bij ons. Het bleek dat je de medewerker kon benaderen en hen kon vragen het gewenste bedrag voor het tanken aan de pomp te specificeren.

Om mogelijke problemen te vermijden, proberen we ze niet te creëren en tanken we niet in Frankrijk.

Spanje:

Volgende stop - San Sebastian. Overigens hebben we voor het gebruik van tolwegen in Spanje betaald: 2,91€ + 14,35€ = 17,26€. En hier zijn we 's avonds in San Sebastian. We zijn hier voor de derde keer gestopt omdat we deze stad echt leuk vinden en er geweldige bars zijn waar je pintxos (kleine snacks) kunt proeven.

De stad is gegroeid en heeft welvarendheid gekend als een vakantieoord waar de koningin en andere beroemdheden vroeger op vakantie gingen. Het heeft prachtige architectuur, is zeer schoon, heeft een oude stad en er zijn stranden. In de zomer zijn er waarschijnlijk veel toeristen en stijgen de accommodatieprijzen. In de winter zijn de prijzen veel redelijker en kun je een goede kamer vinden voor 50-60€ (op doordeweekse dagen; in het weekend zijn de prijzen twee keer zo hoog). Niet alle hotels hebben echter parkeergelegenheid, maar veel bieden kortingen en hebben overeenkomsten met openbare parkeerplaatsen. Zo betaalden we slechts 18€ in plaats van de gebruikelijke 25€ voor parkeren, maar het is nog steeds niet goedkoop.

De stad is gewoon geweldig - schoon, gezellig en mooi. Het heeft prachtige architectuur die me op veel manieren doet denken aan Frankrijk (Biarritz ligt slechts een paar dozijn kilometers verderop). Het is erg schoon, en de lokale bevolking begroet toeristen met glimlachen.

Overigens zijn er in San Sebastian veel restaurants die worden aanbevolen in de Michelingids, en er zijn ook met Michelin-sterren bekroonde restaurants.

Nu over de bars en pintxos. Pintxos zijn snacks die individueel worden verkocht. In de bar die we echt leuk vonden - Casa Alcalde, zijn er 60 verschillende soorten van deze snacks om uit te kiezen. Hier kun je omeletten, garnalen, ham, mosselen en nog veel meer bestellen. Er zijn verschillende prijscategorieën variërend van 2,5€ tot 5,5€. Onze rekening was 77€ inclusief fooi. We hadden 4 bieren, 4 glazen lokale wijn - Chacoli. Dit is een speciale wijn die wordt geschonken door de fles hoog te houden om een lange stroom te creëren. Het is licht zuur en licht sprankelend en drinkt heel gemakkelijk, maar het mag niet onderschat worden. We bestelden ook 13 sandwiches.

We merkten een interessant detail op - wanneer iemand een fooi geeft, rinkelt er een bel. Misschien is dit een vorm van steun voor het personeel.

Betalen voor tolwegen in Portugal kan inderdaad een uitdaging zijn. 

Er zijn reguliere tolpoorten met kaartjes of elektronische betaalmethoden, wat betekent dat je niet hoeft te stoppen om te betalen. Toch is betaling vereist, en hier is hoe je het kunt doen:

Er zijn vier betaalmethoden, maar ze komen allemaal op hetzelfde neer: je moet je voertuig registreren in het systeem en een kaart koppelen of een account opwaarderen. In mijn vorige twee pogingen heb ik geprobeerd dit online te doen, maar ik zag nooit kosten en kon niet zien of het überhaupt werkte. Deze keer besloten we om het uit te zoeken en het opnieuw te proberen.

Interessant genoeg zijn we de eerste lezer gepasseerd en waren er geen identificatieborden. Maar daarna begonnen we grote blauwe borden te zien met verschillende talen waarop stond ‘buitenlanders’, een radar symbool en ‘visa/mastercard’.

Ten slotte zagen we drie frames. We stopten bij de stoplijn en de camera nam het kenteken op. Vervolgens moet je je creditcard in de machine steken. Het nummer wordt geregistreerd in het systeem en je kaart wordt eraan gekoppeld. Nu zouden de kosten automatisch moeten plaatsvinden. Tot nu toe is er echter niets in rekening gebracht, dus het kan even duren.

Het is belangrijk op te merken dat als je een auto hebt gehuurd, het cruciaal is om de bon te bewaren omdat deze de benodigde informatie bevat om je kaart van de website los te koppelen. Het is beter om er meteen een foto van te maken om te voorkomen dat je hem kwijtraakt.

Update: Er is een maand verstreken en er zijn geen kosten in rekening gebracht. De tolwegen in Portugal kostten ons €15,75 (wat we via de tolpoorten hebben betaald).

Small gallery from our trip to Portugal